VMWare Workstation και βασικό Virtualization

[RC_Andreas]

1. Εισαγωγή

Στο tutorial αυτό θα ασχοληθούμε με το προϊόν VMWare Workstation σε περιβάλλον Windows.

Το VMWare είναι ένα πρόγραμμα για Virtualization, δηλαδή είναι ικανό να φιλοξενήσει ενα λειτουργικό σύστημα μέσα στο δικό μας.

Έτσι θα μπορούμε να γνωρίσουμε απο κοντά άλλα λειτουργικά, να πειραματιστούμε, να κάνουμε την δουλειά μας, να επεκτείνουμε τις λειτουργίες του λειτουργικού μας συστήματος.

Δεν είναι καθόλου δύσκολο στην εγκατάσταση και παραμετροποίηση του.

Πάμε λοιπόν.


1. Τι hardware χρειαζόμαστε

Το VMWare Workstation είναι ένα πρόγραμμα για Virtualization. Οπότε, από την στιγμή που πρέπει να "φιλοξενήσει" ένα ολόκληρο λειτουργικό σύστημα (operating system ή OS από εδώ και πέρα), θα πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες σε πόρους και το μητρικό σύστημα --> Host OS
αλλά και το Virtualized --> Guest OS

Έτσι, θέτουμε τις ελάχιστες δυνατές απαιτήσεις:

1)CPU : Intel ή AMD, δυνατότερο ή ίσο ενός Pentium 4 ή Athlon 64 στα 2 GHz. Είναι απαραίτητο να έχουμε έναν επεξεργαστή αρκετά δυνατό για να ανταπεξέλθει στις ανάγκες δύο OS.

Προτιμότερο : Intel Core2Duo ή AMD Athlon X2 στα 2 GHz ή δυνατότερο.

Σημαντικό είναι είναι να έχουμε όσο δυνατόν περισσότερους πυρήνες στον επεξεργαστή μας για να έχουμε αποτελεσματικό και απροβλημάτιστο multitasking και στο host και στο guest OS.

Πρέπει οπωσδήποτε να γνωριζουμε εάν ο επεξεργαστής υποστηρίζει 64bit λειτουργικό. Οι επεξεργαστές Intel με EM64T (Ιntel64) και οι K8 Athlon ( Athlon X2 )και νεότεροι K10 (Phenom και μεταγενέστεροι ) μπορούν να "τρέξουν" 64μπιτο λειτουργικό.

2)RAM : Τουλάχιστον 1 GB (DDR2 ή DDR3). Σε περίπτωση που διαθέτουμε Windows NT 5.1 (Windows XP Home 32 bit ή Professional 32bit με SP1 ή SP2 ή SP3)ή 5.2 (Windows XP Professional 64bit SP2) με μνήμη έως 2 GB, μπορούμε άνετα να διαθέσουμε έως και 40 % της διαθέσιμης μνήμης RAM.

Σε Windows NT 6.0 (Windows Vista SP1), λόγω Prefetching, καλύτερα να είμαστε προσεκτικοί στους πόρους που θα διαθέσουμε στο νέο λειτουργικό.

3)Μotherboard : Οποιαδήποτε συμβατή με Windows. Το όποιο λειτουργικό, μεσα στην Virtual Machine, θα μοιράζεται το ίδιο hardware με τα Windows απροβλημάτιστα.

4)Κάρτα γραφικών : Οποιαδήποτε VGA με μνήμη VRAM άνω των 64 MB. Καλύτερα να διαθέτει αρκετή για να ενεργοποιήσουμε αργότερα 3D περιβάλλον.

5)CD/DVD : Οποιοδήποτε IDE / "SATA" / Laptop integrated .

6) Σκληρός δίσκος : Οποιοσδήποτε IDE / SATA, με τουλάχιστον 15 GB ελεύθερα σε ένα partition ή/και σε άλλο partition.

Στο VMWare μπορούμε άνετα να χειριστούμε και έτοιμα ISOs απο Windows ή Linux

- Επίσης, μας αρκεί να έχουμε μία ικανοποιητική οθόνη (με ανάλυση τουλάχιστον 1024x768 ) όταν θα θελήσουμε να δούμε το λειτουργικό μας σε πλήρη ανάλυση.

- Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε mouse, θα μπορούμε να κάνουμε integration του δείκτη στο guest OS.

Καλό είναι να έχουμε καλυμμένα τα παραπάνω χαρακτηριστικά και με το παραπάνω για απρόσκοπτη λειτουργία του host και του guest OS.


2. Τι software χρειαζόμαστε

1) Το ίδιο το VMWare Workstation. Καλό είναι είτε να το αγοράσουμε είτε να κατεβάσουμε το trial του.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ : VMWare Workstation

Να τονιστεί εδώ ότι προτιμούμε το VMWare Workstation από τις εκδόσεις Server ή Player, λόγω των περισσότερων και πιο λειτουργικών χαρακτηριστικών του.

2)Windows NT 5.1, 5.2 ή 6.0 (Windows XP <όλες οι εκδόσεις> 32bit <SP1, SP2, SP3>, Windows XP Pro 64bit SP1, SP2 , Windows Vista SP1).

Δεν προτείνονται λόγω συμβατότητας παλαιότερες εκδόσεις του λειτουργικού Windows.

3)Οποιοδήποτε λειτουργικό με αρχιτεκτονική x86 (32bit) ή x86_64 (64bit) σε CD, DVD, floppy ή ISO


3. Τι σημαίνει με απλά λόγια Virtualization

Με το VMWare μπορούμε να φτιάξουμε Virtual Machines, δηλαδή "εικονικές" μηχανές που δεσμεύουν πόρους απο το μητρικό σύστημα για να "φιλοξενήσουν" ένα άλλο λειτουργικό σύστημα.

Το νέο "μηχάνημα" στην ουσία είναι απλά ένα πρόγραμμα ακόμη, μεταξύ όλων των άλλων, στην "εικονική πραγματικότητα" όμως είναι ένα "PC" με δικό του "BIOS", δικό του emulated "hardware", ένα ολόκληρο σύστημα που περιμένει να δεχτεί ενα λειτουργικό σύστημα.

Το guest OS (το φιλοξενούμενο λειτουργικό σύστημα) στην Virtual Machine είναι πλήρως αποκομμένο απο το host OS, δεν γνωρίζει το πρώτο ότι το δεύτερο υπάρχει, ενώ δεν ισχύει το αντίστροφο. Το host OS παρέχει τους πόρους του στο guest OS (CPU, RAM, VRAM, τμήμα των στροφών του σκληρού δίσκου κ.ά) κάνοντας το ένα "ολοκληρωμένο" σύστημα που δεν έχει ανάγκη επικοινωνίας με άλλο λειτουργικό.

Ό,τι τρέχει μεσα στην Virtual Machine μένει μέσα σε αυτή, γιατί όλα τρέχουν σε ένα δεσμευμένο τμήμα της RAM αφ'ενός, αφ'ετέρου το πρόγραμμα δεν επιτρέπει έτσι απλά μεταφορά δεδομένων μεταξύ host OS και guest OS.

Τα παραπάνω φυσικά μπορούν να ξεπεραστούν εάν δημιουργήσουμε εικονικό δίκτυο μεταξύ του guest και του host OS.

Η πλειοψηφία των λειτουργικών τρέχει χωρίς πρόβλημα σε μια Virtual Machine ως guest OS, πλήν εξαιρέσεων (π.χ. MacOSX που απαγορεύεται ρητά να εγκαθιστάται οπουδήποτε αλλού εκτός του ίδιου του μηχανήματος που προτείνει η Apple. Επίσης, σε περίπτωση προσπάθειας εγκατάστασης του, δημιουργεί προβλήματα λόγω εγγενούς αρχιτεκτονικής).


Γιατί όμως να έχουμε στο PC μας μία Virtual Machine (εικονική μηχανή) ;

Οι λόγοι είναι διάφοροι.

Μία Virtual Machine μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πειράματα πάνω σε λειτουργικά, δοκιμή πάνω σε πειραματικά προγράμματα, προστασία απο πιθανά προγράμματα που μπορεί να αποβούν επικινδυνα αν εφαρμοστούν σε κανονικό μηχάνημα.

Επίσης, η βασική λειτουργία μίας Virtual Machine είναι η χρήση της σε εργασιακό περιβάλλον από μία επιχείρηση. Mπορεί να αποτελέσει έτσι, σε ένα ήδη υπάρχον σύστημα server, ενας mail gateway , δίπλα ανοικτή άλλη εικονική μηχανή που τρέχει άλλο λειτουργικό για λόγους ασφαλείας κ.ά.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί γιατί ένα πρόγραμμα που θέλουμε να τρέξουμε δεν είναι συμβατό με το λειτουργικο μας και τρέχει μόνο σε ένα άλλο.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για έρευνα για το ίδιο το Virtualization και την εξέλιξη του ώστε να αποτελέσει όσο δυνατόν ισοδύναμο ένα virtualized σύστημα με ένα υπάρχον μη-virtualized.


3. Ξεκινάμε την εγκατάσταση

Εγκαθιστούμε το VMWare Workstation (trial ή ενεργοποιημένο) και πάμε να ξεκινήσουμε και να φτιάξουμε το πρώτο μας Virtual Machine.

Οταν τελειώσει την εγκατάσταση και βάλουμε τον κωδικό μας, είμαστε πια έτοιμοι.

Κάνουμε reboot στα Windows.


4. Βασικές ρυθμίσεις

Βλέπουμε το αρχικό μας περιβάλλον εργασίας :



Βλέπουμε λοιπόν ένα απλό interface. Πάμε στο ψαχνό.

Πατάμε το "New Virtual Machine" και ξεκινάμε.

Στο παρόν tutorial θα εγκαταστήσουμε μία διανομή Linux (Ubuntu ) 64bit.

Εδώ πατάμε "Next" και προχωράμε στις βασικές ρυθμίσεις.



------------------



Επιλέγουμε "Custom" εδώ για να αποφύγουμε τυχόν αυτοματισμούς απο το πρόγραμμα που δεν θα μας βοηθήσουν καθόλου.

-------------------



Eδω επιλέγουμε "Workstation 6" που είναι η προεπιλογή. Μόνο εάν θέλουμε συμβατότητα προς τα πίσω (παλαιότερες εκδόσεις VMWare Server, Player) επιλέγουμε παλαιότερη έκδοση. Τώρα δεν μας απασχολεί.

--------------------


Εδώ έχουμε ενδιαφέρουσες επιλογές, για 32 και 64bit αρχιτεκτονικές, για Windows (όλες τις νόμιμες εκδόσεις), Linux, ΝetWare, Solaris κ.ά.

Καλό είναι, εάν πάτε να εγκαταστήσετε 64bit έκδοση λειτουργικού ή διανομής Linux που δεν συμπεριλαμβάνεται στη λίστα του VMWare, να επιλέξετε το "Other Linux 64bit"

Εμείς εδώ, επειδή έχουμε 64bit capable επεξεργαστή, τρέχουμε το "Ubuntu 64bit."

Εσείς οπωσδήποτε επιλέγετε αυτό που πρέπει. Εάν έχετε 32bit capable (μόνο) επεξεργαστή, ξεχνάτε 64bit guest OS.

--------------------



Διευκολύνουμε τον εαυτό μας και φτιάχνουμε έναν προσιτό σε εμάς φάκελο.

Ένα απο τα καλά του VMWare Workstation είναι το ότι είναι πλήρως portable, δηλαδή ότι όλα του τα στοιχεία σε μια Virtual Machine μεταφέρονται εύκολα και παραμετροποιούνται εύκολα.

Πάμε και φτιάχνουμε στο πρώτο μας partition π.χ. στο C:\ , ένα φάκελο ειδικά για τη νέα μας εικονική μηχανή.

Πάμε και φτιάχνουμε νέο φάκελο μέσω του Windows Explorer ή με Command prompt :

mkdir C:\VirtMach

Εσείς φυσικά το ονομάζετε όπως θέλετε π.χ. "Mitsos" "Mhxanaki" "Ubuntu" κλπ.

Μέσα σε αυτό τον φάκελο φτιάχνετε άλλον έναν για το νέο λειτουργικό σας. Εδώ φτιάχνουμε για το Ubuntu .

Δεξί κλικ και δημιουργία φακέλου στον Windows Explorer,

mkdir C:\VirtMach\Ubuntu-64bit

στο Command Prompt.

Παμε λοιπόν και δηλώνουμε σε αυτό το παράθυρο το όνομα της νέας μας εικονικής μηχανής καθώς και τον φάκελο όπου θα την τοποθετήσουμε.


--------------------


Eδώ εάν έχουμε διπύρηνο ή τετραπύρηνο ή επεξεργαστή με περισσότερους πυρήνες, καλό είναι να δηλώσουμε δύο πυρήνες.

--------------------




Εδώ καλό είναι να δηλώσουμε όση μνήμη πιστεύουμε ότι μπορούμε να διαθέσουμε χωρίς να "μπουκώσει" το host OS. Κάνετε ότι σας προτάθηκε στην ενότητα "Τι hardware χρειαζόμαστε".

Εδώ δηλώνουμε 384 MB RAM για το Ubuntu. Μπορούμε φυσικά αργότερα να την αυξήσουμε.

Aπ'ό,τι βλέπετε, το σύστημα σας δηλώνει πόση μνήμη καλό θα ήταν να δώσετε στο guest OS αλλά και πόση μπορείτε να δεσμεύσετε.

--------------------


Eδώ έχουμε προχωρημένες ρυθμίσεις networking.

Επειδή δεν μας ενδιαφέρει σε αυτό το επίπεδο κάτι προχωρημένο, επιλέγουμε το πρώτο.

Τώρα θα έχουμε τα network interfaces του guest ενσωματωμένα στα του host.

--------------------



Eδώ επιλέγουμε "Create a new virtual disk".

Μπορούμε φυσικά να επιλέξουμε επίσης :

1)Είτε έτοιμο virtual disk .

2)Dedicated Hard disk ή partition. Αυτή είναι η πιο προχωρημένη επιλογή και απαιτεί το partition ή ο σκληρός δίσκος που θέλουμε να γίνει η εγκατάσταση να είναι RAW (unallocated).


--------------------


Εδώ SCSI για λόγους συμβατότητας.

Μπορείτε αργότερα να φτιάξετε και άλλους δίσκους κάνοντας τους "slave", "master"κλπ.

--------------------



Εδώ δημιουργούμε το νεο virtual disk (εικονικός δίσκος).

Επιλέγουμε όσα GBytes θέλουμε. Προεπιλεγμένα είναι τα 8 GB. Είναι αρκετά για ενα δοκιμαστικό σύστημα, ανεκτά απο το Linux.

Τσεκάρουμε το "Allocate all disk space now" για να πιάσει αμέσως χώρο. Αυτό θα μας γλιτώσει απο τυχόν μειώσεις αποκρισιμότητας και ταχύτητας αργότερα.

Η τελευταία ρύθμιση κάτω-κάτω είναι κυρίως για FATx (FAT16, FAT32) filesystems.

Καλύτερα να αποφύγετε δια ροπάλου να εμπιστευθείτε το λειτουργικό και τα αρχεία σας σε αυτό το παλιάς τεχνολογίας filesystem.

--------------------



Εδώ ορίζουμε το όνομα του virtual disk (αρχείο με επέκταση .vmdk). Σε αυτή την περίπτωση το αφήνουμε ως είναι. Εσείς αλλάζετε το όνομα αριστερά απο το .vmdk κατά βούληση.

--------------------

Τελειωσαμε την εγκατάσταση και τα αρχεία που δημιουργήθηκαν είναι αυτά :





H νέα μας Μηχανή δημιουργήθηκε ! Πάμε γοργά.


Πρώτο ξεκίνημα της εικονικής μηχανής

Πάμε πρώτα απ'όλα και ρυθμίζουμε να μην ξεκινάει το εικονικό floppy μαζί με την Virtual Machine μας.



Διπλό κλικ στο floppy και ξετικάρουμε στο νεο μικρό παράθυρο το "Connect at power on".

Πάμε να τρέξουμε το Ubuntu.

Στο παρόν tutorial κατεβάζουμε αυτήν την έκδοση του Ubuntu (64bit)

Ubuntu Hardy Heron 8.04 amd64

Κατεβάζουμε το ISO στο π.χ.

C:\Downloads

και πάμε και δηλώνουμε στο CD-ROM το ISO μας.



Φυσικά μπορείτε μάλιστα να δηλώσετε και κανονικό CD ή DVD στο drive σας. Κανένας περιορισμός.

Γυρνάμε στην κεντρική σελίδα και πατάμε ψηλά, αριστερά το πράσινο τρίγωνο κουμπί.

Ξεκινάει η Virtual Machine


5. Γνωριμία με το εικονικό BIOS

Γρήγορα γρήγορα με το που πατήσετε το πρασινο κουμπί, πατάτε γρήγορα τον δείκτη του ποντικιού στην οθόνη της Virtual Machine και πατήστε ακαριαία F2.




Θα σας εμφανιστεί το εικονικό BIOS που επίτηδες (λόγω ασφάλειας) δεν είναι "εύκολο" να μπεις σε αυτό.

Eδώ δηλώνουμε καποιες προχωρημένες ρυθμίσεις όπως, Primary + Slave δίσκους (εικονικούς) , σειρά δισκεττών κ.ά.

Παμε στο "Advanced' tab και εδώ μπορούμε να αλλάξουμε την SMP λειτουργία του συστήματός μας.



Δηλαδή στο "Multiprocessor Specification" δηλώνουμε είτε 1.4 είτε 1 (έκδοση Multiprocessor Specification).Διαλέγουμε και παίρνουμε, καλύτερα η 1.4 (default).

Τα άλλα προς το παρόν δεν μας νοιάζουν, άλλωστε είναι ρυθμίσεις που σπανίως θα πειράζαμε και σε "κανονικό" σύστημα. Πάμε στο τελευταίο tab και αν αλλάξαμε τίποτα, "Εxit Saving Changes" . Aλλιώς, "Exit Discarding Changes"

Τελειωσαμε και με το BIOS

6. Εγκατάσταση λειτουργικού

Τώρα εγκαθιστάτε το λειτουργικό σας κανονικότατα, σαν να το εγκαθιστούσατε σε κανονικό μηχάνημα. Δείτε το παράδειγμα του turorial με το Ubuntu:

Στο Live CD του Ubuntu εμφανίζεται αυτό .... :




...και είμαστε έτοιμοι για να ξεκινήσει το Live CD .

Τώρα συνοπτικά :

1)Θα δείτε την μπάρα έναρξης φορτώματος του Ubuntu



2) Φτιάχνουμε partitions με τον Partition editor (/ , /home με ext3 και ένα swap )





3) Επειτα την επιφάνεια εργασίας του πατάμε Install.

4) Δηλώνουμε τα σωστά mountpoints.



5) Εγκαθιστούμε.

Οταν κάνουμε reboot πια έχουμε εγκαταστήσει το Ubuntu 64bit στην Virtual Machine.


Ακριβως, κάτι αντίστοιχο θα κάνετε και στις άλλες διανομές Linux ή Unix.

Στα Windows XP, θα κάνετε format το unallocated space στο virtual disk ως NTFS και θα εγκαταστήσετε το λειτουργικό άφοβα.

Σε Windows Vista, θα κάνετε το ίδιο ακριβώς.


Είναι δυνατό να έχετε εγκατεστημένα δύο ή περισσότερα λειτουργικά σε μία Virtual Machine .

Εδώ ισχύουν ακριβώς οι ίδιοι νόμοι για το MBR, για τα active partitions, για τα primary partitions κλπ.

Προτιμότερο: Εαν θέλετε περισσότερα από ένα λειτουργικά, καλύτερα να φτιάχνετε νέα Virtual Machine για να ρυθμίζετε, ειδικά για αυτήν, τα configurations.

Reboot την Virtual Machine και πάμε τώρα να κάνουμε fine tuning στο σύστημα.


7. VMWare additions

Windows (Xp , Vista)

Επανεκκινήστε και πατήστε, πριν μπουτάρει το λειτουργικό για πρώτη φορά, στο menu του VMWare Workstation, VM --> Install VMWare tools.

Τότε, όταν έχετε κάνει login, θα εμφανιστούν τα VMWare tools σαν CD.

Κάνετε το mount (δηλαδή ανοίξτε το), τρέξτε το εκτελέσιμο .exe και θα εγκατασταθούν.

Linux

Φροντίστε να έχετε πατήσει το να εγκαταστήσει τα VMWare tools, πριν μπουτάρει τελειως το λειτουργικό.

Οταν φορτώσει η διανομή, θα σας εμφανιστεί στην επιφάνεια εργασίας το virtual CD/DVD. Εάν δεν την δείτε, πιθανόν να βρίσκεται στο /media/cdrom0 ή στο /mnt/cdrom0. Εν ανάγκει, κάντε το mount χειροκίνητα:

sudo -i

για Ubuntuοειδή

su -

για τα υπόλοιπα

mkdir /mnt/cdrom0

mount /dev/sr0 /mnt/cdrom0

Εκει θα βρείτε ένα αρχείο .rpm και ένα .tar.gz .

Οσοι έχετε λειτουργικό βασισμένο στο Fedora ή κάποιο που χρησιμοποιεί .rpm πακέτα κάντε:

cd /mnt/cdrom0

su -

rpm -Uhv VMWareTools-6.0.4-93057.i386.rpm

Συμαντικό

!!Προσοχή!! Δεν είναι απαραίτητο να είναι ίδιο το όνομα !Εσείς θα βάλετε το σωστό όνομα στο πακέτο (πατήστε tab στο terminal)

Οσοι δεν έχετε τέτοια διανομή (αν έχετε ας πούμε Ubuntu ή Sabayon ή κάποια άλλη) θα κάνετε :

su -

ή

sudo -i

Είπαμε, αναλογα με την διανομή .

Μετά

cd /mnt/cdrom0

mkdir /tmp/additions
[LEFT] 
cd /tmp/additions

tar -zxpf /mnt/cdrom0/VMWareTools-6.0.4-93057.tar.gz[/LEFT]

./vmware-install.pl

Συμαντικό

!!!Προσοχή!!! Δεν είναι απαραίτητο να είναι ίδια η ονομασία του συμπιεσμένου αρχείου ! Να πατάτε tab στο terminal.

και κάνετε ότι σας λεει το script.



Οπως και να κάνατε την εγκατάσταση, κάνετε reboot στο λειτουργικό σας και είστε έτοιμοι.

Εχετε και hardware acceleration και σωστή αποκρισιμότητα-ταχύτητα.


8. Χειροκίνητη παραμετροποίηση

Ανοίξτε με κάποιον text editor το αρχείο .vmx στον φάκελο της Virtual Machine .

Θα σας εμφανιστεί κάτι τέτοιο :

config.version = "8" 
virtualHW.version = "6" 
numvcpus = "2" 
scsi0.present = "TRUE" 
scsi0.virtualDev = "lsilogic" 
memsize = "512" 
scsi0:0.present = "TRUE" 
scsi0:0.fileName = "Ubuntu 64-bit.vmdk" 
ide1:0.present = "TRUE" 
ide1:0.fileName = "auto detect" 
ide1:0.deviceType = "cdrom-raw" 
floppy0.autodetect = "TRUE" 
ethernet0.present = "TRUE" 
ethernet0.virtualDev = "e1000" 
ethernet0.wakeOnPcktRcv = "FALSE" 
usb.present = "TRUE" 
ehci.present = "TRUE" 
sound.present = "TRUE" 
sound.fileName = "-1" 
sound.autodetect = "TRUE" 
svga.autodetect = "TRUE" 
pciBridge0.present = "TRUE" 
mks.keyboardFilter = "allow" 
displayName = "Ubuntu 64-bit" 
guestOS = "ubuntu-64" 
nvram = "Ubuntu 64-bit.nvram" 
deploymentPlatform = "windows" 
virtualHW.productCompatibility = "hosted" 
tools.upgrade.policy = "useGlobal" 

ide1:0.autodetect = "TRUE" 
floppy0.fileName = "A:" 
extendedConfigFile = "Ubuntu 64-bit.vmxf" 

floppy0.startConnected = "FALSE" 

ethernet0.addressType = "generated" 
uuid.location = "56 4d 49 85 72 2f 2d 34-61 49 c0 09 d2 d3 64 86" 
uuid.bios = "56 4d 49 85 72 2f 2d 34-61 49 c0 09 d2 d3 64 86" 
scsi0:0.redo = "" 
checkpoint.vmState = "" 
pciBridge0.pciSlotNumber = "17" 
scsi0.pciSlotNumber = "16" 
ethernet0.pciSlotNumber = "32" 
sound.pciSlotNumber = "33" 
ehci.pciSlotNumber = "34" 
ethernet0.generatedAddress = "00:0c:29:d3:64:86" 
ethernet0.generatedAddressOffset = "0" 
tools.remindInstall = "TRUE" 

ide1:0.startConnected = "TRUE"

Βλέπετε ότι παραμετροποιείται ανάλογα με το τι θέλουμε. Ας τα δούμε όσο αναλυτικά γίνεται :

numvcpus = "2"

​

δηλώνουμε τις logical cpus της μηχανής μας. Μπορεί να είναι 1 ή 2.
----------

csi0.present = "TRUE"

​

Πάντα true εάν έχουμε scsi. False εάν έχουμε IDE
----------

memsize = "512"

Δηλώνουμε πόση μνήμη θα έχει η μηχανή μας.

----------

scsi0:0.fileName = "Ubuntu 64-bit.vmdk"

Δηλώνουμε χειροκίνητα το όνομα του εικονικού μας σκληρού δίσκου.
----------

floppy0.autodetect = "TRUE"

Καλύτερα να το γυρίσουμε σε "FALSE"


9. Ενεργοποίηση 3D acceleration

Το παρόν feature είναι πειραματικό. Δεν προτείνεται σε περίπτωση που χρησιμοποιείτε VMWare Workstation, Server ή Player για επαγγελματική δουλειά ή για λόγους εργασίας.​

Το VMWare μπορεί και αποδίδει, όχι πάντα επιτυχημένα, 3D γραφικά στο λειτουργικό που έχει ως guest OS.

Είναι πιθανό να αποτύχει η όποια προσπάθεια ενεργοποίησης του γιατί είναι ακόμη σε πειραματικό στάδιο.

Όταν εννοούμε 3D :

1)Ενεργοποίηση DirectX 7, 8 και 9 (για το τελευταίο, ενεργοποιούνται στοιχεία μόνο απο το DirectX 8). Μην περιμένετε υψηλές επιδόσεις όμως, όλα είναι emulated, όχι hardware accelerated.

2)Ενεργοποίηση OpenGL 1,2 . Το OpenGL τρέχει έτσι κι αλλιώς emulated, αρα περνάει δυστυχώς απο δύο emulation layers (VMWare emulation + DirectX emulation --> το τελευταίο βέβαια μόνο σε Windows)

3)Δεν έχουμε υποστηρίξη για Pixel, Vertex Shaders.

Πάμε λοιπόν.

Α. Προετοιμασία host OS

1)Kατεβάστε τους latest ATi ή nVidia drivers για το host OS σας.

2)Βεβαιωθείτε ότι έχετε ενεργοποιημένο hardware acceleration (αυτό ιδίως σε Windows XP)

Δεν υποστηρίζεται επιτάχυνση 3D σε Linux guest OS . H λύση δεν ειναι πολύ δύσκολη, αλλά αν μη τι άλλο θέλει λίγο χρόνο ενασχόλησης : VMGL Virtual Machine graphics acceleration

Β. Προετοιμασία guest OS (Windows guest OS)

1)Φροντίστε να έχετε εγκαταστήσει τα VMWare tools.

2)Πάμε να ρυθμίσουμε χειροκίνητα το .vmx αρχείο εκεί όπου εγκαταστήσαμε την Virtual Machine μας.

Ή πάμε με τον Windows Explorer ή με Command Prompt:

π.χ.

cd C:\WinVirtMachine

notepad WindowsXP.vmx

εσείς φυσικά θα βάλετε το σωστό όνομα πατώντας Tab.

Θα εμφανιστεί το configuration της Virtual Machine μας.

Πάμε τώρα λοιπόν στο τέλος του κειμένου και βάζουμε το εξής :

mks.enable3d = "TRUE"

Τώρα ενεργοποιήσαμε το 3D. Πάμε να δηλώσουμε μνήμη VRAM.

svga.vramSize = "67108864"

Δηλώσαμε δηλαδή 64 MB . Πάντα να δίνετε μνήμη δηλωμένη με βάση το ότι 1 ΚB = 1024 bytes.

Τελειώσαμε.

Τώρα φροντίστε στο guest OS να έχετε εγκαταστήσει το latest DirectX και προσπαθήστε να ενεργοποιήσετε 3D περιβάλλον.

Εάν τα καταφέρετε (εξαρτάται πάντα από την εγκατάσταση, απο το 3D application κλπ ), και έχετε mouse pointer προβλήματα, βάλτε στο αρχείο .vmx και αυτό:

vmmouse.present = "FALSE"

Παράρτημα 1: Βιβλιογραφία
​