Η τεχνολογία αλλάζει τη ζωή των πασχόντων από σακχαρώδη διαβήτη. Ενα νέο τεχνολογικό επίτευγμα μιμείται βασικές λειτουργίες του ανθρώπινου παγκρέατος μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό.
«Η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας κατά την τελευταία εικοσαετία έχει οδηγήσει όχι απλώς στη βελτίωση των συσκευών αυτών, αλλά και στην επίτευξη ενός στόχου ο οποίος πριν από μερικά χρόνια φάνταζε ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας: την κατασκευή ενός ?τεχνητού παγκρέατος?, το οποίο θα μπορούσε να υποκαταστήσει πλήρως τη λειτουργία του ανατροφοδοτικού μηχανισμού του β-κυττάρου του παγκρέατος, προκειμένου να ρυθμίζει τις αναγκαίες ποσότητες ινσουλίνης στο αίμα των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη», λέει η διευθύντρια του Διαβητολογικού Κέντρου στο Γενικό Νοσοκομείο ? «Πολυκλινική» Μαριάννα Μπενρουμπή.
Φέτος παρουσιάστηκε σε πολλές χώρες της Ευρώπης (και στην Ελλάδα) ένα καινούργιο τεχνολογικό επίτευγμα που μιμείται βασικές λειτουργίες από το ανθρώπινο πάγκρεας.
«Το καινούργιο σύστημα συνδυάζει τη θεραπεία με αντλία ινσουλίνης και τη συνεχή καταγραφή γλυκόζης, με τη δυνατότητα να διακόπτει αυτόματα τη χορήγηση ινσουλίνης προσωρινά, όταν τα επίπεδα γλυκόζης είναι εξαιρετικά χαμηλά, προστατεύοντας έτσι από τον κίνδυνο σοβαρών υπογλυκαιμικών επεισοδίων, ειδικά όταν ένα άτομο κοιμάται ή δεν είναι ικανό να αντιδράσει».
Τέλος στις υπογλυκαι?ίες
Η υπογλυκαι?ία είναι συχνή και αποτελεί ένα από τα πιο ενοχλητικά απρόοπτα στην καθη?ερινότητα ενός ανθρώπου ?ε διαβήτη τύπου 1. Αν δεν αντι?ετωπιστεί, η υπογλυκαι?ία ?πορεί να προκαλέσει απώλεια συνείδησης, κώ?α ή ακό?α και θάνατο.
Τα υπογλυκαι?ικά επεισόδια αποτελούν τον κυριότερο παράγοντα που ε?ποδίζει τα άτο?α ?ε διαβήτη να αποδώσουν στην εργασία τους και στο σχολείο. Μαζί ?ε τις ?ακροχρόνιες επιπλοκές και τη διαβητική κετοξέωση αποτελούν τις κυρίες αιτίες εισαγωγής τους στο νοσοκο?είο.
Μελέτες δείχνουν ότι ο πάσχων από διαβήτη θα υποφέρει κατά ?έσον όρο απότουλάχιστον ένα υπογλυκαι?ικό επεισόδιο ανά δεκαπενθή?ερο. Επιπλέον, κάθε χρόνο περίπου 1 στους 14 πάσχοντες που κάνουν θεραπεία ?ε ινσουλίνη, θα υποφέρουν από ένα ή περισσότερα σοβαρά επεισόδια υπογλυκαι?ίας που να απαιτεί ά?εση αντι?ετώπιση σε νοσοκο?είο. Το ένα τρίτο ?άλιστα των πασχόντων από διαβήτη υποφέρουν από υπογλυκαι?ίες κατά τη διάρκεια του ύπνου, κάτι που ?ειώνει την ικανότητά τους να αναγνωρίσουν και να προλάβουν ένα σοβαρό επεισόδιο.
«Η επικοινωνία ?ε τους ?ετρητές σακχάρου και η συνεχής καταγραφή γλυκόζης επιτρέπουν στην αντλία να υπολογίσει αυτό?ατα την προτεινό?ενη δόση ινσουλίνης για την κάλυψη των γευ?άτων και για τη διόρθωση ενδεχό?ενων υψηλών τι?ών γλυκόζης», επιση?αίνει η κ. Μπενρου?πή.
«Ετσι, η σύγχρονη τεχνολογία προσφέρει ένα ολοκληρω?ένο σύστη?α παρακολούθησης των ατό?ων ?ε διαβήτη. Ο ασθενής, σε συνεργασία ?ε τον γιατρό του, ?πορεί να παρακολουθεί ?ε ακρίβεια πώς η διατροφή, η άσκηση, η φαρ?ακευτική αγωγή και οι άλλες καθη?ερινές δραστηριότητες επηρεάζουν τα επίπεδα γλυκόζης του και ανάλογα να επε?βαίνει».
Η «έξυπνη» αντλία ινσουλίνης, ο ?ετρητής σακχάρου και το ?ηχάνη?α συνεχούς καταγραφής γλυκόζης επικοινωνούν ?εταξύ τους και ?ε τη βοήθεια του Ιντερνετ ο γιατρός ?πορεί ανά πάσα στιγ?ή να έχει πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία που έχουν αποθηκευτεί στην αντλία. Αυτή η δυνατότητα επιτρέπει να βελτιώσει τον γλυκαι?ικό έλεγχο, κυρίως σε περιπτώσεις όπου, παρά τα εντατικοποιη?ένα σχή?ατα ινσουλίνης, δεν καταφέρνει να έχει καλή ρύθ?ιση του σακχάρου.
Μειονέκτη?α του συστή?ατος αποτελεί το υψηλό κόστος, καθώς αποτελεί την πιο ακριβή θεραπεία στην αντι?ετώπιση του διαβήτη τύπου 1. «Βέβαια, οποιοδήποτε τεχνολογικό επίτευγ?α δεν θα ?πορεί να προσφέρει ?όνο του καλή ρύθ?ιση του διαβήτη», υπογρα??ίζει η κ. Μπενρου?πή.
«Η επιτυχία αυτών των συστη?άτων στηρίζεται και στον ίδιο τον ασθενή. Η αντλία συνεχούς έγχυσης ή το σύστη?α συνεχούς καταγραφής προϋποθέτουν ότι ο ασθενής θα είναι εκπαιδευ?ένος στο να υπολογίζει πόσες ?ονάδες ινσουλίνης θα πρέπει να δώσει ?έσω της αντλίας ανάλογα ?ε τους υδατάνθρακεςπου θα φάει κ.λπ. ?Φοράω αντλία? δεν ση?αίνει ξενοιάζω και τα αναλα?βάνει όλα το ?ηχάνη?α».
Θεραπεία ?ε... εγχείρηση
Οι βαριατρικές επε?βάσεις, που γίνονται για την αντι?ετώπιση της παχυσαρκίας, έχουν κύριο στόχο τη βελτίωση της γενικής υγείας του ασθενούς.
«Βασικός τρόπος εκτί?ησης της αποτελεσ?ατικότητας της επέ?βασης λοιπόν είναι η βελτίωση ή εξαφάνιση των συνοδών νοση?άτων», λέει ο καθηγητής Χειρουργικής του Πανεπιστη?ίου Αθηνών Μιχάλης Λέανδρος.
«Σύ?φωνα ?ε τα στοιχεία της Α? Προπαιδευτικής Χειρουργικής Κλινικής στο Ιπποκράτειο Νοσοκο?είο, ο σακχαρώδης διαβήτης συνοδεύει σταθερά την παχυσαρκία. Είναι πολύ ση?αντικό οι ασθενείς να χάνουν βάρος σε ?ικρή ηλικία, ώστε να ?ην εγκατασταθεί η νόσος σε βαθ?ό που να ?ην εξαρτάται πλέον από την παχυσαρκία. Η απώλεια βάρους από ?όνη της οδηγεί σε θεραπεία τον διαβήτη σε ποσοστό έως και 80%, αρκεί αυτός να ?ην έχει εγκατασταθεί για πολλά έτη».
Η επέ?βαση που χαρακτηρίζεται από τα καλύτερα αποτελέσ?ατα στη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη είναι η χολοπαγκρεατική παράκα?ψη. «Στην επέ?βαση αυτή, η θεραπεία του διαβήτη δεν εξαρτάται ?όνο από την απώλεια βάρους, αλλά κυρίως από το γεγονός ότι παρακά?πτεται ένα ?εγάλο τ?ή?α του λεπτού εντέρου», εξηγεί ο κ. Λέανδρος. «Η επέ?βαση άλλωστε εφαρ?όζεται και σε ασθενείς που δεν είναι παχύσαρκοι, αλλά απλώς υπέρβαροι και διαβητικοί».
Τα διαβητικά τρόφι?α
Τα λεγό?ενα «διαβητικά» τρόφι?α δεν είναι απαραίτητα στηδιατροφή των ανθρώπων ?ε διαβήτη,σύ?φωνα ?ε τελευταία στοιχεία. Για τον λόγο αυτόν, τα ο?οσπονδιακά συ?βούλια της Γερ?ανίας και της Αυστρίας προώθησαν αποφάσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση, σύ?φωνα ?ε τις οποίες τρόφι?α και γλυκίσ?ατα που ονο?άζονται «κατάλληλα για διαβητικούς» να ?ην πωλούνται ?ετά τον Ιανουάριο του 2012.
«Αυτό έγινε γιατί αποδείχθηκε ότι η αποφυγή ζάχαρης ή η αντικατάστασή της ?ε ανάλογα ή παράγωγά της δεν προκαλεί κα?ία θετική επίδραση στη ρύθ?ιση του σακχάρου του αί?ατος», λέει ο κλινικός διαιτολόγος-βιολόγος, προϊστά?ενος του Διαιτολογικού Τ?ή?ατος στο Λαϊκό Νοσοκο?είο, Χάρης Δη?οσθενόπουλος.
Αν και αρχικά αυτά τα τρόφι?α έτυχαν καλής αποδοχής, τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένας έντονος σκεπτικισ?ός για τη χρησι?ότητά τους. Επιφυλάξεις, ό?ως, υπάρχουν πλέον και για τη δράση τους στον διαβήτη, αφού, όπως αναφέρει ο κ. Δη?οσθενόπουλος, «1) δεν υποστηρίζονται πάντα επιστη?ονικά, 2) δεν υπάρχει επιστη?ονική βιβλιογραφία σχετικά ?ε την αξία τους και 3) ?πορεί να αποβούν ακό?α και επιβαρυντικά, αφού έχουν συχνά περισσότερο λίπος και θερ?ίδες και συ?βάλλουν στην αύξηση της παχυσαρκίας».
Επίσης, όπως συ?βαίνει και?ε τα προϊόντα λάιτ, τα τρόφι?α για διαβητικούς οδηγούν συχνά σε υπερκατανάλωση, λόγω της ανε?ελιάς που προκαλεί η ειδική επισή?ανσή τους, αδιαφορώντας για το θερ?ιδικό φορτίο.
