Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας
Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας (γνωστή ως Πυραμίδα του Χέοπα) είναι το μοναδικό σωζόμενο από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου και είναι η πιο διάσημη πυραμίδα του κόσμου. Βρίσκεται στην Αίγυπτο. Φτιάχτηκε το 2580 π.Χ., καλύπτει επιφάνεια 54.000 τ.μ. και απαρτίζεται από 2.500.000 τέλεια κομμένες πέτρες, με την κάθε μία να ζυγίζει 21/2 τόνους. Κάποιες πέτρες ζυγίζουν πολύ περισσότερο. Η κορυφή της ορθώνεται σε ύψος 146,60 μέτρα. Κατά την κατασκευή της, οι πέτρες μεταφέρονταν πάνω σε ξύλινα έλκηθρα από δούλους. Η κατασκευή ολοκληρώθηκε με μεγάλη ακρίβεια, ενώ μέχρι και σήμερα οι ειδικοί προβληματίζονται για το πώς μπόρεσαν οι αρχαίοι συνάδελφοί τους να λύσουν τα τόσα προβλήματα μηχανικής και στατικής, με την πυραμίδα να είναι τέλεια ακριβής και ευθυγραμμισμένη.
Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας
Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας δημιουργήθηκαν πριν από περίπου 2500 χρόνια από τον Βασιλιά της δυναστείας των Βαβυλωνίων, Ναβουχοδονόσορα τον Β'Α. Ο Ναβουχοδονόσορας είχε διατάξει την κατασκευή ενός κρεμαστού κήπου για να ικανοποιήσει τη νεαρή του σύζυγο, Αμυίτις, που ερχόταν από την ορεινή Περσία και νοσταλγούσε τα πράσινα βουνά της πατρίδας της. Για να καταφέρουν να φτιάξουν τους κήπους, οι εργάτες έφτιαξαν έναν τεχνητό λόφο ύψους 106,70 μέτρων στις όχθες του Ποταμού Ευφράτη. Στο λόφο σχηματίστηκε μία σειρά από πλατφόρμες με δέντρα, γρασίδι και λουλούδια. Το νερό από τον ποταμό έφτανε στην κορυφή του λόφου με αντλίες και έπεφτε ξανά προς τα κάτω μέσα από κανάλια και μικρούς καταρράκτες. Σήμερα, διασώζεται ένα πολύ μικρό κομμάτι της Βαβυλωνίας.
Το άγαλμα του Δία
Το άγαλμα του Δία δέσποζε στο Ναό του Ολυμπίου Διός, στην Ελλάδα. Ήταν ένα αριστούργημα του μεγάλου Έλληνα γλύπτη Φειδία. Το έργο ολοκληρώθηκε γύρω στο 456 π.Χ., και έφτανε σε ύψος τα 12,20 μέτρα, αγγίζοντας σχεδόν το ταβάνι του Ναού. Η τεχνική του Φειδία βασιζόταν ουσιαστικά σε ξύλο. Το σώμα του αγάλματος ήταν ξύλινο και το ξύλο ήταν ντυμένο με στρώματα χρυσού και πλάκες ελεφαντοστού. Τα μάτια ήταν από πολύτιμους λίθους, ο μανδύας από χρυσό, ενώ το δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι του από πράσινο σμάλτο. Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την τύχη του αγάλματος. Μία από αυτές είναι πως το μετέφερε ο Θεοδόσιος, το 390 μ.Χ., στην Κωνσταντινούπολη, όπου καταστράφηκε από φωτιά το 416 μ.Χ. Σήμερα, όσοι επισκέπτονται την Ολυμπία βλέπουν μόνο τη βάση πάνω στην οποία ήταν τοποθετημένο το άγαλμα. Το εργαστήριο του Φειδία λέγεται πως βρέθηκε κοντά στον Ναό, ενώ βρέθηκαν κάποια εργαλεία του, ακόμα και κάποια εκμαγεία, με τα οποία έφτιαχνε τις χρυσές πλάκες.
Ο Ναός της Αρτέμιδος
Η Άρτεμις ήταν η θεά των βουνών και των δασών, του κυνηγιού, και προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων. Λατρευόταν σε πολλά μέρη, αλλά ο κύριος τόπος λατρείας της ήταν η Έφεσος. Ο Ναός χτίστηκε το 440 π.Χ. και ήταν φτιαγμένος από λευκό μάρμαρο, εμπλουτισμένο με χρυσό και ασήμι, ενώ ήταν διακοσμημένος με πολύτιμούς λίθους. Ο Ρωμαίος ιστορικός Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23-79 μ.Χ.) είχε γράψει πως ο ναός ήταν γεμάτος με γλυπτά, τα περισσότερα από τα οποία είχε φιλοτεχνήσει ο Πραξιτέλης, ο μεγάλος Έλληνας γλύπτης της εποχής.
Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού
Το Μαυσωλείο βρισκόταν στη Μικρά Ασία, στη σημερινή Τουρκία. Ο τάφος από κατάλευκο μάρμαρο χτίστηκε για τον Βασιλιά Μαύσωλο, Πέρση σατράπη της Καρίας. Η λέξη μαυσωλείο χρησιμοποιείται από τότε για να δηλώσει έναν μεγάλο και μνημειώδη τάφο. Το ύψος του έφτανε τα 42,70 μέτρα και βρισκόταν πάνω σε έναν λόφο. Έβλεπε το μικρό λιμάνι της Αλικαρνασσού, και ήταν ορατό από τα πλοία που έμπαιναν στο λιμάνι. Ο ορθογώνιος περίβολός του περιφραζόταν από έναν τοίχο. Στην είσοδό του, υπήρχαν λιοντάρια σκαλισμένα πάνω σε μάρμαρο. Στον δεύτερο τοίχο, που περιστοίχιζε την πλατφόρμα, υπήρχαν μεγαλειώδη γλυπτά. Σε κάθε γωνία του Μαυσωλείου υπήρχαν αγάλματα περήφανων πολεμιστών, πάνω στα άλογά τους, ενώ ένα άγαλμα αλόγων που τραβούσαν ένα άρμα, διακοσμούσε την κορυφή του κτιρίου. Πάνω στο άρμα βρίσκονταν οι φιγούρες του Μαύσωλου και της συζύγου της Αρτεμισίας. Σήμερα, διασώζεται μόνο ένα μικρό κομμάτι του υπέροχου Μαυσωλείου.
Ο Κολοσσός της Ρόδου
Ο Κολοσσός της Ρόδου ήταν ένα άγαλμα του θεού Ήλιου, που βρισκόταν τοποθετημένο στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου, στο Αιγαίο Πέλαγος. Είχε ύψος περίπου 33 μέτρα και βρισκόταν πάνω σε ένα μαρμάρινο βάθρο. Φιλοτεχνήθηκε από τον Έλληνα γλύπτη Χάρη από τη Λίνδο το 208 π.Χ. Σύμφωνα με τον θρύλο, ο θεός Ήλιος έσωσε τη Ρόδο από μία επίμονη πολιορκία. Ως έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον προστάτη τους, οι Ρόδιοι ανήγειραν τον Κολοσσό, που ήταν 20 φορές μεγαλύτερος από τον κανονικό άνθρωπο. Επρόκειτο για ενσάρκωση του παντεπόπτη και ζωοδότη ήλιου, με την μπρούτζινη επιδερμίδα του να αντανακλά το φώς του ήλιου και φαίνεται πως ο Χάρης είχε καταφέρει να δημιουργήσει έναν «δεύτερο Ήλιο, που αντίκριζε τον πρώτο.» Ο Κολοσσός δέσποζε στο λιμάνι της Ρόδου για μόνο 56 χρόνια, αφού κατέρρευσε εξαιτίας ενός σεισμού το 224 π.Χ., που τσάκισε τα γόνατά του. Το 654 μ.Χ., 900 χρόνια μετά την κατάρρευση του Κολοσσού, οι Σαρακηνοί λεηλάτησαν τη Ρόδο και πούλησαν τον τεμαχισμένο Κολοσσό ως μέταλλο.
Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας
Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας εθεωρείτο ως ένα οικοδόμημα πολύ μπροστά για την εποχή του. Κατασκευάστηκε πάνω στο νησί Φάρος, κοντά στην Αλεξάνδρεια, από τον μηχανικό και αρχιτέκτονα Σώστρατο τον Κνίδιο. Η κατασκευή είχε ύψος 140 μέτρα και ήταν δομημένη σε τέσσερα επίπεδα. Στην κορυφή, υπήρχε ένα μεγάλο μπαλκόνι. Ακριβώς από πάνω, υπήρχε μία πλατφόρμα με έναν καθρέφτη, που αντανακλούσε το φως του ήλιου την ημέρα, ενώ το βράδυ έκαιγε μία φλόγα για να προειδοποιεί τα διερχόμενα πλοία. Μέσα στο κτίσμα υπήρχαν 300 δωμάτια. Άλογα μετέφεραν βαγόνια με καύσιμο από μία κεντρική σκάλα που οδηγούσε στο σημείο που καιγόταν η φλόγα, μέρα-νύχτα. Ο Φάρος καταστράφηκε τον 14ο αιώνα μ.Χ. από έναν σεισμό.
Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας (γνωστή ως Πυραμίδα του Χέοπα) είναι το μοναδικό σωζόμενο από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου και είναι η πιο διάσημη πυραμίδα του κόσμου. Βρίσκεται στην Αίγυπτο. Φτιάχτηκε το 2580 π.Χ., καλύπτει επιφάνεια 54.000 τ.μ. και απαρτίζεται από 2.500.000 τέλεια κομμένες πέτρες, με την κάθε μία να ζυγίζει 21/2 τόνους. Κάποιες πέτρες ζυγίζουν πολύ περισσότερο. Η κορυφή της ορθώνεται σε ύψος 146,60 μέτρα. Κατά την κατασκευή της, οι πέτρες μεταφέρονταν πάνω σε ξύλινα έλκηθρα από δούλους. Η κατασκευή ολοκληρώθηκε με μεγάλη ακρίβεια, ενώ μέχρι και σήμερα οι ειδικοί προβληματίζονται για το πώς μπόρεσαν οι αρχαίοι συνάδελφοί τους να λύσουν τα τόσα προβλήματα μηχανικής και στατικής, με την πυραμίδα να είναι τέλεια ακριβής και ευθυγραμμισμένη.
Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας
Οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας δημιουργήθηκαν πριν από περίπου 2500 χρόνια από τον Βασιλιά της δυναστείας των Βαβυλωνίων, Ναβουχοδονόσορα τον Β'Α. Ο Ναβουχοδονόσορας είχε διατάξει την κατασκευή ενός κρεμαστού κήπου για να ικανοποιήσει τη νεαρή του σύζυγο, Αμυίτις, που ερχόταν από την ορεινή Περσία και νοσταλγούσε τα πράσινα βουνά της πατρίδας της. Για να καταφέρουν να φτιάξουν τους κήπους, οι εργάτες έφτιαξαν έναν τεχνητό λόφο ύψους 106,70 μέτρων στις όχθες του Ποταμού Ευφράτη. Στο λόφο σχηματίστηκε μία σειρά από πλατφόρμες με δέντρα, γρασίδι και λουλούδια. Το νερό από τον ποταμό έφτανε στην κορυφή του λόφου με αντλίες και έπεφτε ξανά προς τα κάτω μέσα από κανάλια και μικρούς καταρράκτες. Σήμερα, διασώζεται ένα πολύ μικρό κομμάτι της Βαβυλωνίας.
Το άγαλμα του Δία
Το άγαλμα του Δία δέσποζε στο Ναό του Ολυμπίου Διός, στην Ελλάδα. Ήταν ένα αριστούργημα του μεγάλου Έλληνα γλύπτη Φειδία. Το έργο ολοκληρώθηκε γύρω στο 456 π.Χ., και έφτανε σε ύψος τα 12,20 μέτρα, αγγίζοντας σχεδόν το ταβάνι του Ναού. Η τεχνική του Φειδία βασιζόταν ουσιαστικά σε ξύλο. Το σώμα του αγάλματος ήταν ξύλινο και το ξύλο ήταν ντυμένο με στρώματα χρυσού και πλάκες ελεφαντοστού. Τα μάτια ήταν από πολύτιμους λίθους, ο μανδύας από χρυσό, ενώ το δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι του από πράσινο σμάλτο. Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την τύχη του αγάλματος. Μία από αυτές είναι πως το μετέφερε ο Θεοδόσιος, το 390 μ.Χ., στην Κωνσταντινούπολη, όπου καταστράφηκε από φωτιά το 416 μ.Χ. Σήμερα, όσοι επισκέπτονται την Ολυμπία βλέπουν μόνο τη βάση πάνω στην οποία ήταν τοποθετημένο το άγαλμα. Το εργαστήριο του Φειδία λέγεται πως βρέθηκε κοντά στον Ναό, ενώ βρέθηκαν κάποια εργαλεία του, ακόμα και κάποια εκμαγεία, με τα οποία έφτιαχνε τις χρυσές πλάκες.
Ο Ναός της Αρτέμιδος
Η Άρτεμις ήταν η θεά των βουνών και των δασών, του κυνηγιού, και προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων. Λατρευόταν σε πολλά μέρη, αλλά ο κύριος τόπος λατρείας της ήταν η Έφεσος. Ο Ναός χτίστηκε το 440 π.Χ. και ήταν φτιαγμένος από λευκό μάρμαρο, εμπλουτισμένο με χρυσό και ασήμι, ενώ ήταν διακοσμημένος με πολύτιμούς λίθους. Ο Ρωμαίος ιστορικός Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23-79 μ.Χ.) είχε γράψει πως ο ναός ήταν γεμάτος με γλυπτά, τα περισσότερα από τα οποία είχε φιλοτεχνήσει ο Πραξιτέλης, ο μεγάλος Έλληνας γλύπτης της εποχής.
Το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού
Το Μαυσωλείο βρισκόταν στη Μικρά Ασία, στη σημερινή Τουρκία. Ο τάφος από κατάλευκο μάρμαρο χτίστηκε για τον Βασιλιά Μαύσωλο, Πέρση σατράπη της Καρίας. Η λέξη μαυσωλείο χρησιμοποιείται από τότε για να δηλώσει έναν μεγάλο και μνημειώδη τάφο. Το ύψος του έφτανε τα 42,70 μέτρα και βρισκόταν πάνω σε έναν λόφο. Έβλεπε το μικρό λιμάνι της Αλικαρνασσού, και ήταν ορατό από τα πλοία που έμπαιναν στο λιμάνι. Ο ορθογώνιος περίβολός του περιφραζόταν από έναν τοίχο. Στην είσοδό του, υπήρχαν λιοντάρια σκαλισμένα πάνω σε μάρμαρο. Στον δεύτερο τοίχο, που περιστοίχιζε την πλατφόρμα, υπήρχαν μεγαλειώδη γλυπτά. Σε κάθε γωνία του Μαυσωλείου υπήρχαν αγάλματα περήφανων πολεμιστών, πάνω στα άλογά τους, ενώ ένα άγαλμα αλόγων που τραβούσαν ένα άρμα, διακοσμούσε την κορυφή του κτιρίου. Πάνω στο άρμα βρίσκονταν οι φιγούρες του Μαύσωλου και της συζύγου της Αρτεμισίας. Σήμερα, διασώζεται μόνο ένα μικρό κομμάτι του υπέροχου Μαυσωλείου.
Ο Κολοσσός της Ρόδου
Ο Κολοσσός της Ρόδου ήταν ένα άγαλμα του θεού Ήλιου, που βρισκόταν τοποθετημένο στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου, στο Αιγαίο Πέλαγος. Είχε ύψος περίπου 33 μέτρα και βρισκόταν πάνω σε ένα μαρμάρινο βάθρο. Φιλοτεχνήθηκε από τον Έλληνα γλύπτη Χάρη από τη Λίνδο το 208 π.Χ. Σύμφωνα με τον θρύλο, ο θεός Ήλιος έσωσε τη Ρόδο από μία επίμονη πολιορκία. Ως έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον προστάτη τους, οι Ρόδιοι ανήγειραν τον Κολοσσό, που ήταν 20 φορές μεγαλύτερος από τον κανονικό άνθρωπο. Επρόκειτο για ενσάρκωση του παντεπόπτη και ζωοδότη ήλιου, με την μπρούτζινη επιδερμίδα του να αντανακλά το φώς του ήλιου και φαίνεται πως ο Χάρης είχε καταφέρει να δημιουργήσει έναν «δεύτερο Ήλιο, που αντίκριζε τον πρώτο.» Ο Κολοσσός δέσποζε στο λιμάνι της Ρόδου για μόνο 56 χρόνια, αφού κατέρρευσε εξαιτίας ενός σεισμού το 224 π.Χ., που τσάκισε τα γόνατά του. Το 654 μ.Χ., 900 χρόνια μετά την κατάρρευση του Κολοσσού, οι Σαρακηνοί λεηλάτησαν τη Ρόδο και πούλησαν τον τεμαχισμένο Κολοσσό ως μέταλλο.
Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας
Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας εθεωρείτο ως ένα οικοδόμημα πολύ μπροστά για την εποχή του. Κατασκευάστηκε πάνω στο νησί Φάρος, κοντά στην Αλεξάνδρεια, από τον μηχανικό και αρχιτέκτονα Σώστρατο τον Κνίδιο. Η κατασκευή είχε ύψος 140 μέτρα και ήταν δομημένη σε τέσσερα επίπεδα. Στην κορυφή, υπήρχε ένα μεγάλο μπαλκόνι. Ακριβώς από πάνω, υπήρχε μία πλατφόρμα με έναν καθρέφτη, που αντανακλούσε το φως του ήλιου την ημέρα, ενώ το βράδυ έκαιγε μία φλόγα για να προειδοποιεί τα διερχόμενα πλοία. Μέσα στο κτίσμα υπήρχαν 300 δωμάτια. Άλογα μετέφεραν βαγόνια με καύσιμο από μία κεντρική σκάλα που οδηγούσε στο σημείο που καιγόταν η φλόγα, μέρα-νύχτα. Ο Φάρος καταστράφηκε τον 14ο αιώνα μ.Χ. από έναν σεισμό.
