Να δούμε καταρχάς εάν ισχύει αυτό, εάν δηλαδή η αίτηση επιμήκυνσης της δανειακής συμφωνίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το μνημόνιο.
Αυτό προκύπτει από το Προοίμιο της επίμαχης σύμβασης στο σημείο 7 και αφορά στο Μνημόνιο Συνεννόησης που υπεγράφη πρώτη φορά το Μάιο του 2010 με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και αποτυπώνεται σε τρία δεσμευτικά κείμενα. Είναι ο νόμος 4062/2012.
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, με το αίτημα που έστειλε για να εγκριθεί στο Eurogroup, επί της ουσίας αποδέχεται όλα τα προηγούμενα.
Υπό αυτή την έννοια και σε αυτό το πλαίσιο δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Όμως, αφήνει σε εκκρεμμότητα τα αγκάθια της διαπραγμάτευσης που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ στο Παρίσι και για τα οποία δεν γνωρίζουμε εάν η κυβέρνηση Σαμαρά έχει δεσμευθεί σε αυτά.
Αυτό είναι ένα θέμα από μόνο του.
Όμως δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο.
Όπως αναφέρει στο newpost ο καθηγητής Οικονομικών, Χαράλαμπος Γκότσης:
Η γερμανική κυβέρνηση παρά το άιτημα για εξάμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης, αποδεχόμενη και αρκετούς όρους που σχετίζονται με τα προαπαιτούμενα της 5ης αξιολόγησης (πάγωμα μονομερών ενεργειών, προώθηση μεταρρυθμίσεων, ισοσκελισμένος προυπολογισμός), φαίνεται να απορρίπτει την ελληνική πρόταση. Επιμένει στην πιστή εφαρμογή του Προγράμματος (Μνημονίου) χωρίς παρεκκλίσεις.
Αυτό σημαίνει, ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ικανοποιήσει και τα 19 προαπαιτούμενα που είχε συγκεντρώσει από τις καθυστερήσεις ετών και θέσει η τρόικα στην προηγούμενη κυβέρνηση στη συνάντηση του Παρισιού. Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από την ελληνική κυβέρνηση, που μόλις εξελέγη με εντολή από τον ελληνικό λαό να μην εφαρμόσει αυτήν την καταστροφική πολιτική. Υπάρχουν βέβαια και ψύχραιμες φωνές στην Ευρώπη (Κομισιόν, Γιούνκερ) που ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσουν.
Συγκεκριμένα, αγκάθια αποτελούν η πέμπτη αξιολόγηση και τα 19 προαπαιτούμενα μέτρα που περιλαμβάνει το περίφημο «email Χαρδούβελη».
Επιπλέον, με τις γενικές αρχές που θέτει η νέα κυβέρνηση στην επιστολή προς τον Ντάισελμπλουμ, επί της ουσίας ζητεί τροποποίηση της ισχύουσας δανειακής συμφωνίας, θέτοντας πιο χαμηλά τον πήχη των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Ως συνέπεια, η γερμανική κυβέρνηση απέρριψε το κείμενο του υπουργού Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη, και όλα προμηνύουν ότι το σκληρό παζάρι γίνεται πάνω στα σκληρά μέτρα που μπήκαν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με την τρόικα στο Παρίσι. Δηλαδή μειώσεις συντάξεων, αύξηση φορολογίας, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, απολύσεις.
Είναι σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει πίσω σε αυτές τις κόκκινες γραμμές. Ωστόσο, οι ισορροπίες είναι εξαιρετικά λεπτές και ο Βόλφγκαν Σόιμπλε, όπως φαίνεται, δεν θα σταματήσει μέχρι να φτάσουν «τα δόντια του στο κόκκαλο».
πηγή Newpost.gr
