Νόσος Buerger (αποφρακτική θρομβαγγειΐτιδα)

[gavraki]

Η νόσος Buerger (Trombeangiitis obliterans), ή αποφρακτική θρομβαγγειΐτιδα, είναι μορφή αγγειίτιδας. Περιγράφει το κλινικό σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από αγγειακή φλεγμονή με θρομβωτικές αποφράξεις τμημάτων των μικρού και μεσαίου μεγέθους αρτηριών και φλεβών, συνήθως στο περιφερικό μέρος των κάτω μελών αλλά μερικές φορές και των άνω μελών. Διαφέρει από την περιφερική αποφρακτική αρτηριοπάθεια, επειδή δεν προκαλείται από συσσώρευση αθηρωματικής πλάκας που στενεύει την αρτηρία, αλλά από φλεγμονή του αρτηριακού τοιχώματος μαζί με τη δημιουργία θρόμβων μέσα στην αρτηρία.
Η οντότητα αυτή σχετίζεται ισχυρά με τη βαρεία χρήση καπνού και η εξέλιξή της εξαρτάται από το εάν εξακολουθήσει η χρήση καπνού. Συμβαίνει τυπικά, αλλά όχι αποκλειστικά, σε άνδρες.
Τα συμπτώματα γενικά οφείλονται στην ισχαιμία, δηλαδή, τη μειωμένη αιμάτωση του μέλους. Συνήθως περιλαμβάνουν πόνο των ποδιών ή δακτύλων κατά την ηρεμία με κάψιμο και μούδιασμα, επώδυνα άτονα έλκη (πληγές) ή γάγγραινα. Σπανιότερα υπάρχει διαλείπουσα χωλότητα που εντοπίζεται στο πόδι μάλλον παρά στην κνήμη.
Η διάγνωση της νόσου Buerger μπορεί να τεθεί με μεγάλη πιθανότητα εφόσον συνυπάρχουν τα παρακάτω κριτήρια:

• Έναρξη των συμπτωμάτων πριν την ηλικία των 45 ετών
• Ιστορικό καπνίσματος
• Παρουσία σημείων ισχαιμίας των ποδιών ή των δακτύλων, προσβολή αγγείων άνω μελών ή μεταναστευτική επιπολής θρομβοφλεβίτιδα
• Αποκλεισμός της ύπαρξης διαβήτη και άλλων παραγόντων αθηρωματικού κινδύνου (δυσλιπιδαιμίας, υπέρτασης), καταστάσεων θρομβοφιλίας, αυτοανόσων νοσημάτων
• Αποκλεισμός της ύπαρξης πηγών εμβολισμού από βλάβες σε κεντρικότερα σημεία της κυκλοφορίας (καρδιά, αορτή)
• Αγγειογραφικά ευρήματα συμβατά με τη νόσο, όπως φυσιολογικές κνημιαίες αρτηρίες που αποκόπτονται απότομα, τμηματική προσβολή των αρτηριών, ελικοειδή παράπλευρα αγγεία (σαν τιρμπουσόν)

Ο ακρογωνιαίος λίθος της αντιμετώπισης της νόσου Buerger είναι η πλήρης αποχή από την χρήση καπνού. Ακόμη και το κάπνισμα 1-2 σιγαρέτων την ημέρα, το μάσημα καπνού ή η χρήση υποκαταστάτων νικοτίνης μπορεί να διατηρήσει τη νόσο σε ενεργό μορφή. Στους ασθενείς που καταφέρνουν να διακόψουν το κάπνισμα είναι απίθανη η εμφάνιση νέων βλαβών και γάγγραινας που θα απαιτήσει ακρωτηριασμό.
Δεν έχει αποδειχθεί το όφελος από τη θεραπεία με κορτικοστεροειδή, ενώ η ενδοφλέβια αγωγή με Iloprost ίσως έχει κάποιες ενδείξεις. Πιο πειστική είναι η αξία της χρήσης αντιαιμοπεταλιακού φαρμάκου όπως η Ασπιρίνη.