απλά και λιτά πως με την λύση που προωθείται δεν πρόκειται να αποπληρωθεί ποτέ.
«Βλέπουμε την ίδια απουσία της οικονομίας στην πολιτική απάντηση στην κρίση δημόσιου χρέους στην Ευρώπη. Πρώτα απ ?όλα, ο μόνος λόγος που υπάρχει μια κρίση είναι επειδή αντί της διαγραφής από το μέρος του χρέους που δεν μπορεί να πληρωθεί, όπως και στο παρελθόν, έτσι ώστε να μπορεί να καταβληθεί το υπόλοιπο του, οι πιστωτές έχουν ζητήσει το αδύνατο ? ότι πρέπει να καταβληθεί το σύνολο της οφειλής», αναφέρει αρχικά.
Και συνεχίζει: «Σε μια προσπάθεια να επιτύχουν το αδύνατο, υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, έχουν αναγκαστεί να μειώσουν τις συντάξεις γήρατος, μπαίνει φωτιά στα εργασιακά, υπάρχει μείωση των κοινωνικών υπηρεσιών όπως η υγειονομική περίθαλψη και η εκπαίδευση, μείωση των μισθών και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, όπως λιμάνια, δημοτικές εταιρείες ύδρευσης, καθώς και της κρατικής λαχειοφόρου αγοράς.
Αυτά τα πακέτα λιτότητας στερούν από την κυβέρνηση τα έσοδα και από τον πληθυσμό την καταναλωτική του δύναμη. Ως εκ τούτου η οικονομία βυθίζεται προς τα κάτω. Καθώς η οικονομία βυθίζεται, το υπάρχον χρέος γίνεται μεγαλύτερο σε ποσοστό του ΑΕΠ και γίνεται ακόμα πιο άχρηστο. Οι οικονομολόγοι το έχουν κάνει γνωστό αυτό από τότε που ο John Maynard Keynes το δίδαξε το 1930.
Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένα σημάδι αυτής της θεμελιακής οικονομίας στην πολιτική προσέγγιση της κρίσης δημοσίου χρέους. Οι οικονομολόγοι φαίνεται απλώς να έχουν εξαφανιστεί από τη γη. Ή, αν κάποιοι εξακολουθούν να υπάρχουν, έχουν χάσει τη φωνή τους και δεν μιλούν. Και οι μόνοι που κερδίζουν από αυτή την κατάσταση είναι οι τράπεζες που γίνονται ολοένα και πιο πλούσιες και γλεντούν σε βάρος των λαών.
Σκεφτείτε «παγκοσμιοποίηση». Κάθε χώρα έχει την πεποίθηση ότι η παγκοσμιοποίηση είναι επιτακτική ανάγκη και ότι δεν αποτελεί μέρος της «παγκόσμιας οικονομίας» νοείται ως οικονομικός θάνατος. Στην πραγματικότητα, για να είναι μέρος της παγκόσμιας οικονομίας είναι ήδη πεθαμένη».
πηγή
