Λάδι για ιατρική χρήση άριστο είναι το ωμοτριβές, το οποίο το αποκαλούν και «ομφάκινο»(αγουρόλαδο). Και από αυτό διαφέρει το νέο(φρέσκο), απαλό, ευώδες.
Είναι χρήσιμο δε αυτό και για την παρασκευή των μύρων.
Επειδή είναι στυπτικό, είναι καλό και για το στομάχι, ενώ σφίγγει τα ούλα και δυναμώνει τα δόντια, όταν κρατιέται στο στόμα, είναι και εφιδρωτικό.
Το δε λιπαρότερο και παλαιό, είναι κατάλληλο για τη χρήση των χαλαρωτικών αλοιφών. Γενικώς κάθε λάδι είναι θερμαντικό και μαλακτικό της σάρκας, προφυλάσσει τα σώματα από το κρύο και τα κάνουν ετοιμότερα για ενέργειες.
Είναι δε και ευκοίλιο και μαλακτικό και μειώνει τις επιδράσεις των φαρμάκων που προκαλούν έλκη.
Δίνεται δε και προς τα θανάσιμα(δηλητηριάσεις), όταν πίνεται συνεχώς και αποβάλλεται με εμετό.
Είναι καθαρκτικό όταν πίνεται σε ποσότητα μίας κοτύλης μαζί με χυλό ξεφλουδισμένου κριθαριού ή νερό.
Δίνεται με ωφέλεια σε όσους έχουν κολικούς, αν βραστεί με απήγανο και δοθεί με τη μορφή ζεστού ροφήματος σε ποσότητα έξι κυάνθων, και αποβάλει τις λεβίθες, ενώ γίνεται κλύσμα με το ίδιο σε όσους έχουν ειλεό των εντέρων.
Το δε παλιό είναι θερμαντικότερο και διαφορετικότερο, αλείφεται ελαφρώς για οξυδέρκεια(καλύτερη όραση).
Αν δεν έχουμε μπορούμε να παρασκευάσουμε παρόμοια παλαιό λάδι έτσι:
Αφού ρίξεις μέσα σε ένα δοχείο το καλύτερο φρέσκο λάδι, βράσε το έως ότου αποκτήσει την παχύτητα του μελιού και χρησιμοποίησέ το, έχει την ίδια δύναμη με αυτό που προαναφέραμε.
Το λάδι από την άγρια ελιά είναι πιο στυπτικό, δεύτερο όμως σε αξία για ιατρική χρήση.
Αρμόζει αντί για το ροδόμυρο σε όσους έχουν πονοκέφαλο, συγκρατεί και τον ιδρώτα και τις τρίχες που πέφτουν.
Καθαρίζει την πιτυρίαση, την κασίδα, την ψώρα και τη λέπρα.
Επιβραδύνει το άσπρισμα των μαλλιών, όταν επαλείφεται κάθε μέρα.
