Από την αρχαιότητα, η πλούσια ανδρική κώμη ήταν έννοια ταυτόσημη με εκείνην της αρρενωπότητας, της δύναμης, της
σιγουριάς, της ασφάλειας. Προτομές αρχαίων σοφών, Κούροι, Θεότητες, Πολέμαρχοι? όλοι απεικονίζονται με πυκνά, δυνατά
μαλλιά.
Κι ενώ με την πάροδο των ετών τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά σε πολλούς τομείς, η τριχόπτωση κυριαρχεί στις αιτίες
που προκαλούν άγχος στον άνδρα. Σαν ένας ακόμη σύγχρονος «Σαμψών» που θρηνεί την χαμένη του ρωμαλεότητα μέσα από τα
χαμένα του μαλλιά.
Κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό και κατανοητό εφόσον τα γερά μαλλιά συνδέονται με τα σύγχρονα πρότυπα ομορφιάς,
τη νεότητα και την υγιή εμφάνιση του ανδρικού σώματος.
Μέχρι πρόσφατα, οι άνδρες θεωρούσαν πως δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να συμφιλιωθούν με το πρόβλημα της τριχόπτωσης,
να αποδεχτούν την αλωπεκία και να συμβιβαστούν με αυτήν, καθώς κάθε πιθανότητα αντιμέτωπισής της έμοιαζε «φτωχή» και
το πρόβλημα φάνταζε δύσκαμπτο.
Ωστόσο, νέα έρευνα με επικεφαλής τον Έλληνα επιστήμονα, Δρ. Γιώργο Κωτσαρέλη, δίνει ελπίδες για τη θεραπεία της
φαλάκρας. Ο Δρ. Κωτσαρέλης, αναπληρωτής καθηγητής Δερματολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της
Πενσυλβάνια, στη Φιλαδέλφεια, ανακοίνωσε πως "τα νέα ευρήματα διαλύουν το δόγμα που θέλει την απώλεια των μαλλιών
μόνιμο πρόβλημα σε ζώα και ανθρώπους, επειδή όταν καταστραφούν οι θύλακες των τριχών δεν αναγεννώνται".
Επιπλέον, για όσους πίστευαν πως η φαλάκρα ήταν «αναγκαίο κι αναπόφευκτο κακό» καθώς την κληρονόμησαν από τον πατέρα
τους, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βόννης απαντούν ξεκάθαρα και κάθετα πως πρόκειται περί μύθου!
Ανατρέποντας την άποψη αυτή, επισημαίνουν, ότι οι γονείς φέρουν πράγματι ευθύνη, όμως, δεν είναι ο πατέρας ο
υπαίτιος, γιατί τα γονίδια της μητέρας αποδεικνύονται ισχυρότερα. Οι ίδιοι εξηγούν, ότι στο χρωμόσωμα Χ υπάρχει ένα
γονίδιο, το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στην απώλεια μαλλιών, και ότι οι άνδρες το κληρονομούν πάντα από την πλευρά
της μητέρας.
(Στην περίπτωση των γυναικών, κληρονομείται και από τους δύο). Όταν λοιπόν τίθεται θέμα κληρονομικής προδιάθεσης, ο
γιος έχει περισσότερες πιθανότητες να μοιάσει στον παππού του, (τον πατέρα της μητέρας του), παρά στον πατερα του.
