Οι απόλυτα λανθασμένοι τουρκικοί υπολογισμοί στην Συρία οδήγησαν, τελικά, σε παράδοξες κινήσεις. Η έσχατη εξ αυτών ήταν η μετακίνηση του τάφου του Σουλεϊμάν χαν από ένα σημείο του συριακού εδάφους σε άλλο, πολύ κοντά στα τουρκικά σύνορα, αυτή τη φορά. Η μεταφορά του τάφου έγινε λόγω του φόβου επίθεσης των τζιχαντιστών κατά της τουρκικής φρουράς, τους οποίος τζιχαντιστές η Τουρκία επιθυμούσε, μυστικά, να υποστηρίξει.
Ο πρωθυπουργός Νταβούτογλου, ο οποίος έγραψε το 2001 ένα βιβλίο 600 σελίδων, με τίτλο «Στρατηγικό Βάθος», ήλπιζε, στις απαρχές της Αραβικής Άνοιξης, υπουργός Εξωτερικών όντας, ότι η ζώνη των σουνιτικών καθεστώτων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας θα περιλάβει την Συρία, την Αίγυπτο, την Τυνησία, τον Λίβανο και τη Λιβύη, και θα ήταν υποταγμένη στην αναδυόμενη τουρκική αυτοκρατορία. Για να γίνει αυτό, ξεκινώντας από την Συρία, έπρεπε να φύγει ο Άσαντ.
Τον Αύγουστο του 2012 ο Νταβούτογλου είχε προβλέψει πως οι μέρες του Άσαντ στην εξουσία είναι μετρημένες. Σχεδόν δυόμισι χρόνια αργότερα ο Άσαντ απλώς δεν αποτελεί πλέον τον νότιο γείτονα της Τουρκίας. Αντί αυτού υπάρχουν στην περιοχή διάφορες ομάδες τζιχαντιστών και ένοπλοι Κούρδοι, κατά μήκος των 910 χλμ. των συνόρων της Τουρκίας με την Συρία και το Ιράκ. Ήταν μια από τις ομάδες αυτές, το Ισλαμικό Κράτος, που υποχρέωσε την Τουρκία να εκτελέσει μια από τις πλέον παράδοξες στρατιωτικές επιχειρήσεις στην πρόσφατη ιστορία.
Ο Σουλεϊμάν χαν ήταν προ-προπάππος του Οσμάν, ιδρυτή της οθωμανικής δυναστείας, ο οποίος πνίγηκε στον Ευφράτη το 1236. Ο τάφος του κτίστηκε το 1886 στην Συρία και το 1921 η Γαλλία, που ήλεγχε τότε την Συρία, υπέγραψε μια συμφωνία με τον Κεμάλ, παραχωρώντας στους Τούρκους το έδαφος γύρω από τον τάφο.
Βάσει της συμφωνίας η περιοχή του τάφου αποτελεί τουρκικό έδαφος, επί του οποίου η Τουρκία έχει δικαίωμα να υψώνει την σημαία της και να διατηρεί φρουρά. Το 1973, ωστόσο, ο τάφος μεταφέρθηκε σε νέο σημείο, λόγω της κατασκευής ενός φράγματος. Η Τουρκία διατηρούσε φρουρά 38 ανδρών στο νέο σημείο από τότε.
Η φρουρά αυτή αντικαθίσταντο κανονικά μέχρι πριν από οκτώ μήνες, καθώς, λόγω της απειλής του ΙΚ, η φρουρά δεν ήταν δυνατό να αντικατασταθεί.
Η φρουρά ήταν περικυκλωμένη. Το βράδυ της 21ης Φεβρουαρίου η Τουρκία έστειλε 572 άνδρες, με 39 άρματα μάχης, άλλα 57 θωρακισμένα οχήματα και 100 κοινά οχήματα, για να απεγκλωβίσει τη φρουρά. Το οίκημα του τάφου ανατινάχθηκε για να μην πέσει, ανέπαφο, στα χέρια των τζιχαντιστών και ο τάφος μεταφέρθηκε λίγες εκατοντάδες μέτρα από τα τουρκικά σύνορα, ώστε ο κίνδυνος μιας νέας ταπείνωσης από τους τζιχαντιστές να αποτραπεί.
Η όλη επιχείρηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια λογική υποχώρηση, καθώς μάλιστα η τουρκική κυβέρνηση δεν επιθυμεί να πολεμήσει με τους, μέχρι πρόσφατα, εν όπλοις αδελφούς, κατά του Άσαντ, τζιχαντιστές. Μετά τη Μοσούλη και την ομηρεία του προσωπικού του εκεί τουρκικού προξενείου, η Τουρκία δεν θα μπορούσε να αντέξει μια δεύτερη περίπτωση ομηρείας, 100 μόλις ημέρες πριν τις βουλευτικές τις εκλογές.
Όμως, αντί η όλη επιχείρηση να παρουσιαστεί ως προσπάθεια αποφυγής μιας κρίσης, παρουσιάστηκε από την τουρκική ηγεσία και τα φερέφωνά της στα ΜΜΕ ? το 65% των οποίων ελέγχει ? ως επιχείρηση διάσωσης ανδρών των τουρκικών ειδικών δυνάμεων από τις δυνάμεις του Άσαντ. Ένα πρωτοσέλιδο αναφέρει: «Όλος ο κόσμος μιλά για την επιτυχή επιχείρηση Σουλεϊμάν σαχ». Αλλού διαβάζουμε: «Οι Τουρκομάνοι είναι υπερήφανοι», ή «Δεν θέλουμε την άδεια κανενός. Απλώς πήγαμε και τον μεταφέραμε», ή «Θα εξοντώναμε ότι μας εμπόδιζε», ή «Το έπος του σάχη του Ευφράτη».
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πάντως, σύντομα γέμισαν με ανέκδοτα, σχετικά με τους «ήρωες». Σε ένα από αυτά ο Νταβούτογλου και η ηγεσία του στρατού λένε: «Πόσο επιτυχημένα το βάλαμε στα πόδια, ε;. Ήταν η τέλεια απόδραση. Ας το παραδεχτούμε. Είμαστε πολύ ικανοί στο να το βάζουμε στα πόδια».
Είναι εμφανές ότι η «απαγωγή από τον τάφο» ? κατά το «Απαγωγή από το σαράι», του Μότσαρτ ? δεν είναι απλώς μια νέο-οθωμανική απάτη. Είναι πρωτίστως ένα βαρύ χτύπημα στις νέο-οθωμανικές αυταπάτες στη Μέση Ανατολή.
ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ: Παντελής Καρύκας
πηγη
