Της Κατερίνας Ατση
Ενα πράγμα ξέχασαν να μας πουν. Οτι την ώρα που θα καπνίζουμε σε κάποιο αγχωμένο διάλειμμα (από τη δουλειά ή τη διασκέδαση) στην εξορία του δρόμου, θα πρέπει να στεκόμαστε στο ένα πόδι κοιτάζοντας προς τον τοίχο. Ετσι δεν έκαναν στα τιμωρημένα παιδιά οι δάσκαλοι; Αυτό ήρθε να μας θυμίσει ο περίφημος νόμος σχετικά με την ολική απαγόρευση του καπνίσματος.
Το κράτος-πατερούλης έβαλε ακόμη ένα κερασάκι στην τούρτα της εξουσίας του. Η υγεία μας και το καλό μας είναι απλώς προπέτασμα καπνού. Στην πραγματικότητα θέλει, όπως οι αυταρχικοί δάσκαλοι, να κάμψει για άλλη μια φορά τις αντιστάσεις. Να τσακίσει οποιαδήποτε τάση για ανυπακοή και αμφισβήτηση του πολιτικά ορθού. Και, φυσικά, βρήκε το κατάλληλο έδαφος: την εποχή κατά την οποία οι ήδη ευνουχισμένοι και αδιάφοροι πολίτες έχουν παραδώσει την ψυχή τους στον... σατανά της κάθε εξουσίας και αφήνουν να τους ποδηγετεί.
Ετσι, στη δημοκρατία της Ελλάδας του 2010 προέκυψαν μουτζαχεντίν αντικαπνιστές και υπό διωγμόν καπνιστές. Καταπατήθηκε κάθε έννοια ελευθερίας και αυτοδιάθεσης. Ευνοήθηκε ο χαφιεδισμός στα τετραψήφια νούμερα των καταγγελιών. Οι καταστηματάρχες, διαφωνούντες ή μη, έκρυψαν βιαστικά τα τασάκια και έγιναν με το στανιό συνένοχοι των εμπνευστών του αντιδημοκρατικού νόμου, αφού τα χαράτσια είναι μεγάλα. Ακόμη και καπνιστές συμβιβάστηκαν: «Ευκαιρία να το κόψουμε» είπαν, συμμορφούμενοι προς τας υποδείξεις. Σαν να μην μπορούσαν να το κόψουν από μόνοι τους, χρειαζόταν κάποιος να τους το επιβάλει.
Η μέγιστη υποκρισία: αν το τσιγάρο κάνει τόσο κακό, γιατί δεν το απαγορεύουν ως παράνομο αλλά αρέσκονται στο να μαζεύουν τους φουσκωμένους φόρους που αντιστοιχούν σε κάθε πακέτο;
Αν θέλουμε να διασωθεί μια μικρή έστω επίφαση δημοκρατίας, ακόμα και σε αυτό το ζήτημα που φαίνεται τόσο ασήμαντο σε σχέση με τα άλλα, τα σημαντικά, τότε πρέπει να ανοίξουν τα καπνιστήρια στους χώρους εργασίας (δεν ενοχλούσαν κανέναν) και να γίνει διαχωρισμός καταστημάτων σε καπνίζοντες και μη. Χώρος υπάρχει για όλους!..
ΥΓ: Πάρα πολλά χρόνια πίσω, στον τοίχο της εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής, στην Ακαδημίας, κάποιοι είχαν γράψει τη φράση «απαγορεύεται το απαγορεύεται» σύνθημα του Μάη του '67. Αφιερωμένο...
Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ το έχει κόψει μετά από μεγάλο αγώνα, και δεν θέλει να το βλέπει ούτε ζωγραφιστό αλλά στο θέμα της καθολικης απαγόρευσης που αγγίζει τα όρια της γελοιότητας είναι στο ΠΛΕΥΡΟ των ΚΑΠΝΙΣΤΩΝ
