Ένας από τους βασικούς κανόνες της διατροφής είναι ότι όταν τρώμε ψάρια και γενικά θαλασσινά, δεν τα συνοδεύουμε με κόκκινο αλλά με άσπρο κρασί. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν τώρα ότι αυτό κυρίως συμβαίνει, επειδή το κόκκινο κρασί ενισχύει τη γεύση της?ψαρίλας.
Αμερικανοί ερευνητές, υπό τον ιαπωνικής καταγωγής καθηγητή Τακαγιούκι Ταμούρα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, ανακάλυψαν ότι ο σίδηρος που περιέχεται στο κόκκινο κρασί, αντιδρά με συγκεκριμένες ουσίες στα θαλασσινά και παράγει μια άσχημη γεύση στο στόμα, που σε πολλούς ανθρώπους ισοδυναμεί με έντονη ψαρίλα.
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο "Journal of Agricultural and Food Chemistry" (Περιοδικό Αγροτικής και Διατροφικής Χημείας), σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο, επιβεβαιώνει τον εμπειρικό κανόνα που χρόνια τώρα ακολουθούν γευσιγνώστες και απλοί άνθρωποι σε όλο σχεδόν τον κόσμο.
Όπως διαπίστωσε η έρευνα, όσο περισσότερο σίδηρο περιέχει ένα κρασί, τόσο πιο έντονη είναι η επίγευση της ψαρίλας και τόσο πιο πικρή και "μεταλλική" η αίσθηση που μένει στο στόμα. Αντίθετα, κρασιά με χαμηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο ταιριάζουν με τα θαλασσινά.
Η ποσότητα σιδήρου σε ένα κρασί εξαρτάται από τη σύνθεση του εδάφους όπου καλλιεργήθηκε το αμπέλι, από τη σκόνη πάνω στα σταφύλια, από την πιθανή μόλυνση κατά τον τρύγο, την μεταφορά και την σύνθλιψη, καθώς και από τις συνθήκες κατά τη ζύμωση.
Ένας άλλος παράγοντας που κάνει το κόκκινο κρασί και τα ψάρια?αταίριαστο ζευγάρι, είναι ότι η ισχυρή γεύση που παράγεται από τις τανίνες στη φλούδα του σταφυλιού, "σκεπάζει" τη ντελικάτη γεύση του ψαριού και των άλλων θαλασσινών.
Αμερικανοί ερευνητές, υπό τον ιαπωνικής καταγωγής καθηγητή Τακαγιούκι Ταμούρα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, ανακάλυψαν ότι ο σίδηρος που περιέχεται στο κόκκινο κρασί, αντιδρά με συγκεκριμένες ουσίες στα θαλασσινά και παράγει μια άσχημη γεύση στο στόμα, που σε πολλούς ανθρώπους ισοδυναμεί με έντονη ψαρίλα.
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο "Journal of Agricultural and Food Chemistry" (Περιοδικό Αγροτικής και Διατροφικής Χημείας), σύμφωνα με το βρετανικό Τύπο, επιβεβαιώνει τον εμπειρικό κανόνα που χρόνια τώρα ακολουθούν γευσιγνώστες και απλοί άνθρωποι σε όλο σχεδόν τον κόσμο.
Όπως διαπίστωσε η έρευνα, όσο περισσότερο σίδηρο περιέχει ένα κρασί, τόσο πιο έντονη είναι η επίγευση της ψαρίλας και τόσο πιο πικρή και "μεταλλική" η αίσθηση που μένει στο στόμα. Αντίθετα, κρασιά με χαμηλή περιεκτικότητα σε σίδηρο ταιριάζουν με τα θαλασσινά.
Η ποσότητα σιδήρου σε ένα κρασί εξαρτάται από τη σύνθεση του εδάφους όπου καλλιεργήθηκε το αμπέλι, από τη σκόνη πάνω στα σταφύλια, από την πιθανή μόλυνση κατά τον τρύγο, την μεταφορά και την σύνθλιψη, καθώς και από τις συνθήκες κατά τη ζύμωση.
Ένας άλλος παράγοντας που κάνει το κόκκινο κρασί και τα ψάρια?αταίριαστο ζευγάρι, είναι ότι η ισχυρή γεύση που παράγεται από τις τανίνες στη φλούδα του σταφυλιού, "σκεπάζει" τη ντελικάτη γεύση του ψαριού και των άλλων θαλασσινών.
