Παρατηρήθηκε πως τα κενά ανάμεσα στις αιχμές του Βηρυλλίου 10 -αναφέραμε πως δραστηριοποιούνται στους πυρήνες πάγων- φαίνεται να έχει αποτυπωθεί κάποιος είδος ελικοειδούς δύναμης, σημαντικότερη από αυτήν του Ηλίου. Οι κοσμικές ακτίνες είναι γνωστό ότι εν μέρει εκτρέπονται από το ηλιακό μαγνητικό πεδίο που απλώνεται βαθιά μέσα στην καρδιά του ηλιακού συστήματος και πιστεύεται ότι
ο ρυθμός παραγωγής του Βηρυλλίου 10 στην ανώτερη ατμόσφαιρα εξαρτάται από την ισχύ του ηλιακού πεδίου, που είναι το ίδιο συνδεόμενο με την ηλιακή δραστηριότητα
Μελετώντας τα αποτυπωμένα δεδομένα είδανε πως η πρώτη φορά που παρατηρήθηκαν κλιματικοί κύκλοι του Ηλίου έγινε στις χρονολογίες των 100.000, 41.000 και 23.000 ετών. Ο πρώτος που το παρατήρησε ήταν ο Σέρβος γεωφυσικός Μιλούτιν Μιλάνκοβιτς (1879-1958).
Επίσης κάθε κλιματική αλλαγή θα πρέπει να επηρέασε την παραγωγή του βηρυλλίου-10 για τους ίδιους λόγους! Δηλαδή την επιρροή του ηλιακού πεδίου πάνω στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης.
Επιπλέον επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα μαζί με επιστήμονες από την πρώην Σοβιετική Ένωση στις αρχές της δεκαετίας του 90 ανακάλυψαν ποσότητα Βηρυλλίου 10 στους πυρήνες πάγου το οποίο δημιουργήθηκε από μια έκρηξη σουπερνόβα 150 έτη φωτός μακρυά.
Ο διάσημος αστροφυσικός Καρλ Σαγκαν πίστευε πως η πηγή των κοσμικών ακτινών προερχόταν από τον θάνατο ενός άστρου. Και είχε απόλυτο δίκιο!(υπερκαινοφανείς αστέρες-Supernova)
Τι γίνεται όμως όταν ένα αστέρι πεθαίνει;
Η έκρηξη δημιουργεί ένα κύμα ακτινών Γ και κοσμικών ακτινών οι οποίες αποστέλλονται σε δεκάδες αν όχι εκατοντάδες έτη φωτός στο διάστημα. Στην συνέχεια δημιουργείται ένα είδος νεφελώματος
Εκτός από τις ακτίνες αυτές η έκρηξη είναι η κύρια πηγή όλων των βαρύτερων του οξυγόνου στοιχείων, και η μοναδική πηγή πολλών σημαντικών στοιχείων. Για παράδειγμα, όλο το ασβέστιο στα οστά μας και όλος ο σίδηρος του οργανισμού μας έχουν παραχθεί σε κάποια έκρηξη αστεριού, εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Η έκρηξη μεταφέρει αυτά τα βαρέα στοιχεία στο μεσοαστρικό χώρο, εμπλουτίζοντας τα μοριακά νέφη (αστρικής σκόνη-stardust) που αποτελούν την πρώτη ύλη για τον σχηματισμό των αστέρων και των πλανητών. Αυτή η διαδικασία εμπλουτισμού είναι που καθόρισε τη σύνθεση του Ηλιακού Συστήματος πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, και τελικά έκανε εφικτή την χημεία της ζωής στην Γη. Κάθε άτομο του σώματός μας, κάθε μόριο του αέρα που αναπνέουμε δημιουργήθηκαν σ' ένα άστρο κι έφτασαν ως εδώ με μια έκρηξη υπερκαινοφανούς. Κατά μια έννοια, είμαστε κυριολεκτικά «παιδιά των αστεριών». (Πηγη wikipedia)
Εντοπίζοντας την πηγή των κοσμικών ακτίνων
Μια μεικτή ομάδα αμερικανών και πρώην σοβιετικών επιστημόνων ισχυριζόταν τότε, πως περίπου 150 έτη φωτός μακριά, στον βόρειο αστερισμό του Κύκνου (ενός απέραντου σχηματισμού λαμπερού νεφών αερίων συντριμμιών ) βρίσκονται τα απομεινάρια μιας τεράστιας έκρηξης σουπερνόβα .
Είναι η γνωστή στους αστρονόμους ως το Cygnus Veil το Κύκνειο νεφέλωμα.
Ήταν αυτό που με τα υπολείμματα της έκρηξης σούπερνοβα είχαν πλημμυρίσει τη Γη με κοσμικές ακτίνες έως και 2.000 ετών 40,000-35,000 χρόνια πριν; (Όταν εμφανίστηκε και ο Χόμο Σάπιενς).
Μήπως ήταν αυτή η έκρηξη που έφερε τις δραματικές αλλαγές του κλίματος στον πλανήτη, και ευθύνονται για τις ηλιακές εκρήξεις ή την ακτινοβολία που εξελίσσεται καθώς εξελισσόμαστε και εμείς σήμερα;
Μήπως ήταν αυτό που ευθύνεται για την ροή των κοσμικών ακτινών που δημιούργησε τις προϋποθέσεις και έφερε ως αποτέλεσμα την αλματώδη ταχύτατη εξέλιξη του είδους .
Επιστήμονες και ερευνητές υποστηρίζουν πως ένα νέο κύμα κοσμικών ακτινών θα πλήξει τον πλανήτη μας και κάποιοι συνυφασμένοι με το Ημερολόγιο των Μάγια θεωρούν πως θα γίνει το 2012. Άραγε οι αρχαίοι γνώριζαν γι αυτές τις κοσμικές ακτίνες; Mήπως η έμμονη ιδέα τους να λατρεύουν τον Ήλιο ως Θεό είχε την λογική του;;;
Μπορούμε να πούμε θα έρθει το τέλος του κόσμου όχι όπως εννοείται συνήθως, αλλά όπως τον ξέρουμε ή καλύτερα ο τρόπος που σκεφτόμαστε γι αυτόν και για την ζωή μας.
Ίσως είναι η σειρά μας να κάνουμε άλματα στην εξέλιξη και μια παγκόσμια αφύπνιση θα γεννήσει ιδέες παγκόσμιας συλλογικής προσπάθειας που θα κάνει τον πλανήτη να λειτουργήσει ενιαία με σκοπό που θα μας πάει στα άστρα.
Το ενδεχόμενο να γίνουμε θεατές στην θέα ενός νέου εξελιγμένου ανθρώπινου μοντέλου ή της εισβολής νέας γενιάς παιδιών είναι επίσης κάτι που θα δημιουργούσε σε πολλούς τα ίδια συναισθήματα αμηχανίας και αυτοσυντήρησης όπως αυτά του Νεάντερταλ. Γνωρίζοντας πάντα πως οτιδήποτε που δεν προσαρμόζεται (μεταλλάσσεται) στις νέες συνθήκες, έχει την τάση να εξαφανίζεται.
worldjudge2012.blogspot.com
